Je kan de Stilte letterlijk binnentreden, zoals je een overweldigende kathedraal of een betoverende tuin betreedt. Met ingehouden adem, opengesperde mond en ogen vol verbazing. De Stilte overvalt je. Het is een ruimte die je omvat, die diep in je doordringt tot in de kleinste vezel, de nietigste cel, als een energetisch stralingsveld. Het energieveld van de Stilte.
Hoe dat aanvoelt hangt in grote mate af van de gemoedsgesteldheid waarmee je de Stilte betreedt, van wat er aan de Stilte is voorafgegaan. De stilte kan bevrijdend en verlossend zijn, maar evengoed beklemmend en beangstigend. De Stilte liegt niet. Haar woordenloze taal maakt enkel duidelijk wat er in je leeft, waar jij je niet van bewust was zolang jij bleef rondhollen in de wereld van gekwetter en lawaai. De Stilte is doodeerlijk. Geen schone schijn, maar de naakte waarheid. De confrontatie met wie jij denkt te zijn. Het ontwaken van wie je echt bent of wilt zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten