Wie kent niet de historische woorden die Neil Armstrong (voor de jongeren: niet te verwarren met Lance Armstrong) uitsprak toen hij als eerste mens voet op de maan zette?
Ik ga je wat bekennen: ik organiseer regelmatig 's morgens mijn Neil Armstrong moment.
Dat gaat zo:
- Bij het ontwaken voel ik bij mezelf welke stemming er overheest: rust of onrust, blijheid of weerzin, of gewoon niets speciaal? Ik benoem in mijn gedachten de aanwezige stemming, begroet haar, neem er kennis van zonder er dieper op in te gaan. En als er toch gedachten opduiken in de zin van "bah" of "beuh", dan neem ik er kennis van, maar ik ga nu even niet met ze mee. Ik blijf nog enkele tellen in bed.
- Ik breng dan mijn aandacht naar mijn liggend lichaam, voel de contactpunten met het bed en het donsdeken, voel de warmte, voel soms de lichte pijn in mijn heup of rug.
- En dan komt mijn Neil Armstorng moment: ik laat mijn benen heel bewust uit het bed zakken, voel hoe mijn rug zich recht en wanneer mijn voeten de vloer raken ben ik me met mijn hele lichaam dankbaar bewust dat dit mijn eerste stap is in een nieuwe dag.
"Met deze kleine stap begint een nieuwe, verse en misschien wel verrassende dag."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten