Waarom ik drinkbekers verzamel

Mijn vriend en ex-Vlerick collega prof. Marc Buelens zei me ooit: “Ik vind dat iedereen een hobby moet hebben waarbij hij iets verzameld.” Vanuit die overtuiging is Marc ooit begonnen met het verzamelen van alle liedjes die tussen 1960 en 1969 een nummer één hit waren in Engeland. Het was een heerlijk hobby om overal waar hij kwam platenwinkels af te schuimen met zijn lijstje in de hand. “En toen kwam i-Tunes en mijn hobby was om zeep, want ik kon de liedjes gewoon downloden in de i-Tunes winkel. En daar is geen plezier meer aan.”

Micro-geluksmomentjes

Zelf verzamel ik al jaren drinkbekers, tot verdriet en wanhoop van Linda. Telkens ik op een leuke plek kom, probeer ik er een beker te vinden die mij kan herinneren aan die plek. Het begon ooit met een beker uit Cassis. Die is jammer genoeg een aantal jaren geleden tot scherven herleid. Ik heb bekers uit onder meer: Nafplio, New York, Stockholm, Londen, Liverpool en ook een kleurrijk kannetje met Vlinders uit Uzès. Dat laatste gebruiken we om het waterreservoir van de Nespresso machine bij te vullen.

Regelmatig haal ik zo’n beker uit de kast om er mijn thee uit te drinken. Telkens ik de beker zie en vastpak doe ik dat heel bewust, soms omvat ik hem zelfs met mijn beide handen als een teder gebaar van dankbare herinnering. Zo creëer ik tijdens de dag mijn micro-geluksmomentjes. (Dat woordje pikte ik vorige week op in een gesprek met Patrick Demoucelle. Kijk op http://www.demoucelle.com/nl/  als je meer wilt lezen over het inspirerende verhaal van Patrick en Anne-Marie.)

Twee vleugels

Mijn twee favorieten zijn enerzijds de zelf ontworpen beker met het verkeersbord SLOW (dat vraagt geen verdere uitleg, vermoed ik) en anderzijds de beker die ik meebracht van een cruise langs de Shetland eilanden. Op die kwetsbare beker in porselein (Echt Royal Doulton China, in de woorden van Hyacintt Bucket) staat de afbeelding van de papegaaiduiker. Een olijke, kleurrijke vogel die nesten bouwt in de steile rotsen van Shetland. Toen wij er passeerden waren we net een paar weken te laat. De vogels waren letterlijk gaan vliegen.

Ik hou van die beker omwille van de kleurrijke handgeschilderde afbeelding van de papegaaiduiker en omdat die vogel zijn vleugels spreidt. Dit herinnert me aan de twee vleugels van mindfulness: de eerste vleugel herinnert me aan de vraag hoe het met me is op dit moment, de andere vleugel met de vraag hoe ik omga met wat ik nu ervaar.

Is je TV1 nog in balans met je TV2?

Met TV1 bedoel ik niet enkel de televisiezender die vandaag één heet (want we zijn toch allen één, niet?). Deze zender maakt wel deel uit van het zeer ruime TV1 pakket, net zoals VTM, VIER (gebiedende wijs van vieren?), Vitay, B2B, Netflix, Telenet Play, Play Sport en de tientallen andere zenders die ik in het menu van mijn digitale programmagids zie verschijnen. Maar ook Facebook, Snapshot, Pinterest, Foursquare, Twitter en de ontelbare andere zogenaamde “sociale” media horen er bij. TV1 staat voor Tijdelijke Verstrooiing of Tijdelijke Vlucht. Want daar kunnen we maar niet genoeg van krijgen. En als programma’s leeg en zinloos zijn, dan genieten toch van het feit dat we onze ergernis kunnen spuien in de sociale media.

Emoporno

De gemeenschappelijke noemer in veel van die programma’s is geweld, angst, het beledigen-, het beoordelen- of het wegstemmen van anderen. Ik denk dat sommige van die programma’s een vorm van emoporno zijn. Geen porno om seksuele instincten aan te porren, wel om onze emotionele instincten te verblijden. Wij mensen zijn immers emovoren: wij krijgen nooit genoeg van emoties. Daarbij zijn we vooral goed in het opzoeken van genotsemoties en vluchten (of verstrooien) we onaangename emoties. En dat maakt ons kwetsbaar. Door de voortdurende vlucht in de genotsemoties (TV1) verliezen we onze veerkracht, waardoor we niet meer kunnen omgaan met onaangename emoties. Tot er geen vluchtopties meer beschikbaar zijn of ze hun verstrooiende effect verliezen. Burn-out, bore-out en depressie zijn niet voor niets ‘first world deseases.’

Fomo

Vandaar de dringende nood aan een goede balans met TV2: Tijdelijke Verdieping. De tijd nemen en de moed hebben om stil te staan bij de onaangename emoties. Ze recht in de ogen te durven kijken, zonder verzet of verwijt. Ze ademruimte geven. Dan kunnen we de diepere boodschap van deze emoties ont-dekken (het deksel er afhalen). Mijn ervaring leert dat het vaak gaat om een of andere vorm van angst: angst om niet goed genoeg te zijn, angst om niet aanvaard te worden, angst om niet mee te zijn (Fomo: fear of missing out), angst om niet genoeg te hebben of gewoon angst voor de angst. Pas door te stoppen, te landen en openhartig te observeren kunnen we de emoties ontmaskeren en wijs en vreedzaam weer verder gaan.

TV2 hoogdag

Ik heb alvast het voornemen om het anderhalf uur dat ik gemiddeld per dag bezig ben met TV1, aan te vullen met de helft (vijfenveertig minuten) TV2. Soms is dat vijfenveertig minuten in één keer, soms in kleinere hapjes van drie keer drie kwartier. Meestal zittend, soms stappend, soms door het lezen van een inspirerende tekst. En sommige dagen lukt het me enkel drie minuten. (Minuut één: bewustzijn van hoe ik me voel, mijn stemming, minuut twee: bewust zijn van mijn adem, minuut drie bewust zijn van mijn lichaam). Soms lukt het helemaal niet. Dan is de balans TV1/TV2 tijdelijk zoek. Ik ben dan niet boos of teleurgesteld, ik ben eerder blij dat ik er mij openhartig bewust van ben. En ik weet vooral dat onze zes wekelijkse Stilte dag samen Björn en de andere Metanoia Fellows een ware TV2 hoogdag is waar –na ruim 7 uur mediteren en stilte- alles weer in balans komt

Een e-mail tip van Google

Een e-mail tip van Google

Hierbij alvast een simpele tip die ik meepikte tijdens de Mindfulness Summit. Hij komt van Google, waar inmiddels al 3500 medewerkers de cursus “Search inside yourself" volgden.

Alvorens de “send” toets in te drukken, haal je ogen weg van het scherm, neem drie bewuste ademhalingen en herlees daarna je mail vanuit het perspectief van de ontvanger. Misschien beslis je om de mail te herschrijven of minstens uit te stellen?

Een communicatie tip van Thich Nhat Hanh 

Als je een minzame, verbindende stijl hanteert in je communicatie, is er een dubbel voordeel: jij ervaart minzame emoties tijdens het schrijven en de ontvanger ervaart minzame emoties bij het lezen.    

Een beginners tip van Daniel Goleman

Tijdens dezelfde mindfulness summit vroeg de charmante gastvrouw Melly O'Brian aan Daniël Goleman: “Wat antwoord jij aan mensen die zeggen: ik kan niet mediteren, mijn geest is te onrustig?”
“Mijn antwoord is: Proficiat: dit is je eerste inzicht, dit is je eerste stap. Ga je nu blijven wegkijken en weglopen van die onrustige geest of ga je hem minzaam tegemoet treden?”

Met de groeten van dj E Go van radio NSD

“Goooooooodmorning Vietnam!” 

Met deze aanstekelijke kreet verwelkomde de (inmiddels betreurde) Robin Williams als dj Adrian Cronauer de Amerikaanse soldaten.

Ik dacht onwillekeurig terug aan deze fabelachtige filmscène toen ik afgelopen woensdag weer innig kon kennismaken met dj E Go van radio NSD. Dat er een Stiltedag op het programma stond kon hem geen barst schelen. Radio NSD (Non-Stop-Denken*) is altijd online, 24/7 at your service.

Dankzij Björn heb ik ontdekt dat er een knop zit op Radio NSD.

Als ik de knop naar de ene kant draai vereng ik het veld van mijn aandacht door mij te focussen op één specifiek object. Bij de zitmeditatie: het rijzen en dalen van mijn ademhaling. Bij de stapmeditatie: de rolbeweging van mijn voet die contact maakt met de vloer, te beginnen met de hiel, de zool, de bal en de tenen.

Als ik de knop naar de andere kant draai verruim ik het veld van mijn aandacht. Bij zitmeditatie ben ik mij bewust van mijn zittend lichaam, de ruimte eromheen en van de geluiden die  de ruimte binnenkomen. Bij het stappen: van het bewegen van mijn hele lichaam, van benen over heupen en bovenlichaam in de ruimte waarin ik stap.

Of ik nu inzoomde of uitzoomde, voor dj E Go maakte het niet veel uit.

Als een volwaardige piratenzender bleef hij de ether teisteren, met zijn niet-aflatend gekwebbel. Wat mij echter gelukkig stemde was dat die stoorzender mij niet echt irriteerde. Hij kwam in de ether en verdween weer, met daartussen soms langere of kortere stiltes. 

Nu nog oefenen om dit knopje te gebruiken in de file, of bij een moeilijke bespreking, of bij een overvolle mailbox of voor een overvolle zaal kritische zakenmensen...

Weten dat het knopje er zit en dat ik het kan bedienen zorgt op zich al voor een gevoel van vrijheid en vrede, zelfs als dj E Go  blijft doordrammen als een arrogante, alwetende etter.

(*) "Stilte. Luisteren in een wereld van lawaai" 

 Dat is de titel van het boek waarin Thich Nhat Hanh ons laat kennis maken met Radio Non-Stop Denken.  In dat boek schrijft hij ook: "In het gezelschap van mensen die vastberaden tot inzicht willen komen en liefdevol aanwezig willen zijn, worden we gevoed door hun aanwezigheid en krijgen de zaden van inzicht en liefde in onszelf water." Daarom, langs deze weg, dank aan de 10 Metanoia Fellows die door hun stille aanwezigheid de zaden van inzicht en liefde in mij hebben gevoed.