Aan wie geef jij de regie van je emoties?

De liefdevolle vriendelijkheid of metta-meditatie is een standaard oefening in de meeste mindfulness trainingen. Gewoonlijk breng ik deze oefening in de laatste sessie. Mocht je er niet vertrouwd mee zijn: de essentie is het oefenen en versterken van je empathisch vermogen. Empathie voor jezelf (want vaak zijn we zelf onze strengste criticus) en voor de  anderen (tot en met de mensen met wie je in onmin leeft). Dat gebeurt door via visualisatie gevoelens van liefdevolle vriendelijkheid op te wekken en als een zachte golf te laten uitdijen, beginnend met de personen dicht bij jou en zo verderaf en dan terug tot bij jezelf. Daarbij spreek je in stilte de wens uit dat die persoon veilig mag zijn, gezond, vrij van pijn en lijden.

Ik weet dat een aantal mensen zich daarbij onwennig voelen omdat ze deze oefening eerder als gekunsteld ervaren. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat ze nu zelf in de regisseursstoel zitten. En dat zijn ze niet gewoon. Ik van mijn kant voel me dan weer onwennig als ik zie hoe heel veel mensen hun geluk (of hun verdriet) laten bepalen door het feit dat een roedel verwende miljonairs  er al of niet in slaagt om een lederen bal tussen twee palen te shotten.

En als je denkt dat het opwekken van die emoties via visualisatie geen effect heeft op je brein, je gemoed en meer algemeen op je gedrag: waarom besteden bedrijven wereldwijd dan miljarden euro’s aan reclame om er voor te zorgen dat hun merk een plaats krijgt in je hoofd en bij voorkeur in je hart als een “love mark”?

De Dalai Lama heeft overschot van gelijk wanneer hij zegt dat de wereld er heel anders zou uitzien als alle kinderen zouden leren mediteren. En mediteren heeft niets te maken met het aanpraten van een of andere religie. Het is de ultieme vaardigheid waarbij de homo sapiens leert om zijn krachtigste orgaan beter te benutten voor het welzijn van allen.