Een nieuw begin

Dinsdag 8 maart

Ik zit op mijn kniestoel in mijn meditatiekamer en besef dat dit de laatste avond is samen met mijn pacemaker. Na acht jaar trouwe dienst, 70 keer per minuut, 24u op 24u, 7 dagen op 7 is de batterij bijna uitgeput. Hoogste tijd om te vervangen. Ik ben wat men noemt pacemaker dependent. Omdat mijn voorkamers al sinds 1996 chronisch fibrilleren heeft Pedro Brugada op 12 september 2001 –jawel, de dag na 9/11- de elektrische hoofdleiding in mijn hart doorgebrand. Een his-ablatie in het vakjargon. Sinds die dag ben ik een Duracell konijntje. Dit wordt mijn derde batterij.

Tijdens het zitten in de stilte, werd ik overweldigd door een gevoel van dankbaarheid, niet zozeer voor dat digitale wonderding, maar voor de mensen die het destijds hebben bedacht, geproduceerd, verkocht, getransporteerd, geplaatst … Wellicht een netwerk van ettelijke tientallen mensen. Zij hebben mijn tweede leven mogelijk gemaakt, waardoor ik niet meer gehinderd word door de beklemmende ritmestoornissen van de voorgaande jaren. Ik stuur een warm gevoel van liefdevolle vriendelijkheid naar hen allen.

Woensdag 9 maart
Normaal zou ik nu met de Metanoia Mindfulness Fellows de dag in stilte doorbrengen in de Stiltehoeve. Maar het leven trekt zich niet veel aan van onze plannen.

Ik ben op weg naar het OLV Ziekenhuis in Aalst. Door de rood-roze gloed van de opkomende zon lijkt het wel of er aan de hemel in het oosten een vreugdevuur ontstoken werd. Het is vandaag de negende, ik ben geboren in de negende maand, mijn his-ablatie gebeurde in de negende maand. Ik zou bijna -zoals John Lennon- geloven dat “number nine” mijn geluksgetal is. Net nu hoor ik op de radio dat sir George Martin overleden is.

“See you at the other side” zeg ik hoopvol tegen de anesthesist. Boem, alle licht is uit. Weg bewustzijn.

Ontwaken, vreemde stemmen, irritante tube in de keel, walgelijke smaak van chemische stoffen in de mond, gevoel dat de snijwonde tegentrekt. Dorst.

“Wakker worden, meneer Van Vooren, ’t is voorbij”, zegt de zorgzame verpleegster op de ontwaakkamer.

Het is niet voorbij, denk ik, dit is een nieuw begin.

Ik neem me voor om voortaan elke morgen met deze woorden te starten: “Dit is een nieuw begin.”