De
prille, heerlijke lentezon nodigde me deze morgen uit voor een staande meditatie
buiten in de tuin.
Ik
start nooit een meditatie met het doel om te ontspannen, of een bijzonder
gevoel te ervaren of om inspiratie te hebben voor een tekst. Ik start met de intentie om mij zo
volledig mogelijk open te stellen voor het voelen van de ervaring van het moment.
En zo werd ik mij stap voor stap bewust dat ik in dit moment zeven dimensies kon ervaren. En uit dit doelloos bewustzijn is deze tekst geboren.
Aarde
Ten
eerste was er het voelen van mijn beide voeten op de grond, gedragen door de
aarde die er met haar moederlijke zwaartekracht voor zorgt dat ik niet
weggeslingerd word in de ruimte. Want
hoewel ik het niet voel, weet ik dat de aarde niet alleen rond haar as draait,
maar ook met een duizelingwekkende snelheid rond de zon roteert en dat de Melkweg
waar de aarde deel van uitmaakt eveneens
rond haar as draait in een universum dat steeds verder uitdijt. (Na mijn meditatie heb ik de snelheden even opgezocht. Zet je schrap, want het
zijn cijfers die je normaal gezien zouden moeten doen duizelen. Rotatiesnelheid
ter hoogte van België: 1.000 km per uur;
rotatiesnelheid rond de zon: 107.000 km per uur of 30 km per seconde;
rotatiesnelheid van de Melkweg: 995.000 km per uur. En ik maar denken dat ik hier stilsta.
Waaruit blijkt dat de werkelijkheid veel rijker is dan ik met mijn zintuigen
kan bevatten).
Zon
Ten
tweede voelde ik aan de voorkant van mijn lichaam de tintelende, deugddoende
warmte van de opkomende zon in het Oosten. Mijn nietige aardse lichaam staat in
contact met een overweldigend hemellichaam dat letterlijk barst van de energie.
Wind
Ten
derde voelde ik de koelte van de Noordoosten wind op mijn rug. Onzichtbaar en
toch tastbaar. Welke lange weg heeft die
wind al afgelegd voor hij mijn lichaam beroert? Hoeveel landen en grenzen heeft
hij overschreden om mij te bereiken?
Vogels
Ten
vierde hoorde ik aan mijn linkerzijde het vrolijke gekwetter van de vogels en
het koeren van de duiven in het bosje. Is hun melodie niet rijker en vooral
authentieker dan veel van het gekwetter op Twitter?
Auto’s
Ten
vijfde hoorde ik aan mijn rechterzijde het gezoem van de auto’s op de ringweg
een eindje verderop. Mensen onderweg naar andere mensen. Met welk gemoed, met
welke verwachtingen zitten zij in hun auto? Welke gesprekken voeren zij?
Hemel
Ten
zesde was ik me bewust van de open, heldere, staalblauwe hemel boven mij.
Eindeloos hoog en wijd.
Verbondenheid
Ten
zevende was ik me bewust van de rijkdom van het voelen van al die sensaties in
mijn lichaam. Ik voelde de verbondenheid met de aarde, de wind, de vogels, de
auto’s, de hemel. Is dat niet de rijkdom van het leven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten