Wat kan jij vandaag loslaten?

Wij zijn geneigd het leven te bekijken als een cumulatief proces, een proces van steeds meer; van bijbouwen, ophopen, verzamelen…. Wat we verwerven (bezittingen, status, relaties..) beschouwen we als onaantastbare "verworven rechten".

Zou het kunnen dat precies dit hechten, dit niet durven loslaten de bron is van veel pijn en verdriet?

Bomen zeggen toch ook niet: dit zijn MIJN bladeren, daar heb IK hard voor gewerkt, die wil IK behouden. Dit zijn MIJN verworven rechten! Of zegt de zee bij vloed: dit is MIJN strand, dit heb Ik door hard werken veroverd. Dit is MIJN verworven recht!

De boom laat de bladeren los in de herfst en de zee trekt zich bij eb moeiteloos terug van het strand. De boom weet: dit zijn niet MIJN bladeren, de zee weet: di is niet MIJN strand.

In IK en MIJN zit de pijn. 

Wat ons onderscheid van de boom en de zee? Onze denkende geest. Die dreigt ten onder te gaan aan een CO-vergiftiging: de drang om te Controleren en te Oordelen.

Stap af van het louter cumulatief denken. De natuur is een cyclisch proces, van seizoenen,  van eb en vloed, van geboorte en dood. Je leven komt voort uit die natuur, dus is het een illusie te denken dat jij ontsnapt aan deze cyclus.

Door te kijken wat verlies, loslaten, aanvaarden  met je doet geef je het leven de ruimte om tot volle wasdom te komen. Dat is de wijsheid van de ezel: IAA: Inzicht door Aandacht en Aanvaarding.

Wat kan jij vandaag loslaten om je leven te verrijken? 

Jawel: rijker worden door af te staan.
Het kan iets heel simpel zijn: je prioriteitenlijstje? je boosheid op een collega? Je neiging om meteen een oordeel te vellen?

Probeer het eens en kijk wat er van binnen in je gebeurt. Het kan verlossend werken maar het kan evengoed zorgen voor extra frustratie, onrust.

In dat laatste geval: doe de 3 x 10 oefening.

- 1. Klem gedurende 10 tellen je vuisten samen en duw je kaken op mekaar.
- 2. Voel gedurende 10 tellen de spanning en het trillen van je spieren.
- 3. Tel nu langzaam terug van 10 naar nul terwijl jij je vuisten loslaat en je mond laat open vallen: voel je hoe de spanning wegvloeit uit je handen, uit je kaken?

Jij bent als de boom die zijn bladeren laat gaan, als de zee die het strand weer loslaat.