De inwoners van Zuid-West Engeland en Wales hebben afgelopen
winter lijfelijk ervaren wat de desastreuse gevolgen zijn van de gevreesde
“global warming”. Hoe de stormwinden en de bijhorende huizenhoge golven inbeuken
op hun kwetsbare kuststrook. Hoe het wassende water van de Theems hun huizen
binnenstroomt. De hele wereld zag de belden van een getormenteerd en verzopen
eiland. Voor die mensen is de klimaatverandering geen fantasierijke fabel
ontsproten uit het brein van wereldvreemde wetenschappers, zoals sommige
lobby’s ons nog altijd willen doen geloven.
Verzuipen in de
berichten
Alle verhoudingen in acht genomen heb ik een vergelijkbaar
gevoel bij de impact van de sociale media op onze privacy en onze
intermenselijke relaties. Het mobiele internet overspoeld ons dag en nacht. De
onophoudelijke datastroom infiltreert ons leven via de deuren en spleten van
onze pc’s, smart phones en tablets. Ons brein en ons gemoed worden geen seconde rust meer
gegund.
Een blik op de statistieken van Facebook en Youtube volstaat
om te beseffen dat we mekaar verpletteren met onze berichten tsunami. Daarbij leven
we met de illusie dat we die overvloed de baas kunnen door als een octopus te
worstelen met verschillende berichtenstromen tegelijk. Mijn vroegere Vlerick collega
professor dr. Theo Compernolle heeft een ontnuchterend boek geschreven over
deze trend. Als psychiater trekt hij hard van leer tegen de mentale schade van
het het multitasken.
Doe zelf de test
Neem een blanco blad papier en een chronometer. Verdeel het
blad in drie kolommen.
De bedoeling is dat je meet hoe lang het duurt om in de
eerste kolom van boven naar onder de cijfers van 1 tot 26 te noteren, in de
tweede kolom onder mekaar afwisselend een vierkant een cirkel en een driehoek
te tekenen tot je onderaan bij het cijfer 26 bent gekomen en om in de derde
kolom alle letters van het alfabet te noteren van A tot Z.
Gun jezelf dit leerrijk verzetje en doe het nu. Start de chronometer en noteer je tijd.
Gun jezelf dit leerrijk verzetje en doe het nu. Start de chronometer en noteer je tijd.
Draai nu het blad om en verdeel ook de keerzijde in drie
kolommen.
Je herhaalt de oefening met dit belangrijk verschil dat je
de kolommen nu niet in verticale richting vult, maar wel in horizontale
richting. Dus in de eerste kolom schrijf je het cijfer 1 in de tweede teken je
een vierkant, in de derde de letter A, om dan opnieuw te beginnen in de eerste
kolom met het cijfer 2, een cirkel in de tweede kolom en de letter B in de
derde kolom. En zo verder tot het einde.
Klaar? Start de chronometer.
Twee vaststellingen
Niet alleen zal je tot je verbijstering vaststellen dat de
tweede aanpak veel langer duurt, maar ook dat de kans op fouten veel groter is.
Dit omdat je brein continu een modus switch moet uitvoeren om de verschillende
soorten informatie te verwerken.
Prille tekenen van
een klimaatverandering?
Stilaan sijpelt het besef door dat deze 24/7
communicatiecultuur onhoudbaar is.
Vandaar wellicht dat bepaalde bedrijven hun medewerkers er
toe aanzetten om af en toe de multi-media sluizen dicht te draaien. Dit zijn de
eerste schuchtere signalen dat er een klimaatverandering op komst is tegenover
de sociale media. Maar de beslissing ligt bij het individu. En dat zal wellicht
niet volstaan. Misschien is er een evolutieproces op komst dat vergelijkbaar is
met onze houding tegenover de auto. Niet zo lang geleden stond in Gent koning
auto nog volop te pronken op de Graslei, de Vrijdagmarkt, de Korenmarkt en in
de Veldstraat. Nu is die volledige zone autovrij. Wie het waagt om daar met de
auto door te rijden riskeert behalve de boze blikken van de voetgangers en
fietsers ook nog een bekeuring. Ik lees in de krant dat Mechelen en Lier een
gelijkaardige politiek overwegen. Is het dan utopisch om te denken dat er op
termijn zones zullen aangelegd worden waarin gsm en wifi stralen volledig geweerd
worden? Na de autoloze zones, nu ook
internetloze zones?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten