Mediteren is als cyclo-cross

Veldrijden in Damme

Misschien heb jij afgelopen weekend ook de beelden gezien van het Belgisch kampioenschap veldrijden in Kasterlee. Ik vroeg me af: wie zijn toch die masochisten die voor hun plezier (en het plezier van de toeschouwers) zichzelf zo onmenselijk afbeulen in het slijk en de modder?

Een vergelijkbare vraag stelde ik me deze ochtend bij de start van onze zeswekelijkse stiltedag: wie zijn toch die vijftien mensen die hier uit vrije wil samen komen mediteren om in de mentale modder te ploeteren? Net zoals bij de veldrijders zijn er tijdens zo’n stiltedag (schaarse) momenten dat je moeiteloos kan trappen op rechte stukken verharde weg, volledig vrij van slijk en smurrie. Dan voel je rust en ontspanning. Tot je immer bedrijvige geest je gegarandeerd een minder aangename gedachte, herinnering of emotie presenteert, even glibberig en stijl als de venijnige hellingen in Kasterlee. Of wanneer een vakman het in zijn hoofd haalt om in de kamer net boven de meditatieruimte ijverig aan de slag te gaan met een hamer.

Vijftien mensen die met gesloten ogen in een knusse ruimte zitten mediteren levert echter geen spectaculaire televisiebeelden op. Daarom is de kans klein dat je ooit een wedstrijd mindfulness op je tv te zien krijgt. Trouwens, samen mediteren is geen wedstrijd, maar een bemoedigend bad van verbondenheid. Zo oefenen we in een veilige omgeving onze mentale veerkracht om beter overeind te blijven (of vlotter overeind te komen) op de modderige paden en hellingen die het dagelijkse leven ons geregeld voorschotelt.