Worstelen met de dictator

Denk jij echt dat enkel de Noord-Koreanen of de Chinezen in een dictatuur leven? Dan heb je wellicht nog nooit een uurtje naar je innerlijke dictator geluisterd. De dictatuur van de denkende geest is zo alomtegenwoordig, dat we het ervaren als een normale staat van zijn. Zoals de onderdanen van Kim Jong-Un hun immer wijze leider uitbundig bejubelen. “Ze weten gewoon niet beter,” denken we dan vol medeleven.

Een uurtje alleen in de stilte luisteren naar het geraas in je hoofd, zonder te reageren op of mee te gaan met de parade van gedachten is voldoende om je innerlijke dictator bijzonder nerveus te maken. “Heb je echt niets anders te doen? Je werkt behoorlijk op pijn zenuwen. Zal ik mijn geraas wat intenser maken zodat je een onstuitbare drang voelt om op te staan en te vluchten?” Het houdt gewoon niet op. Logisch, want de Dictator heeft al jarenlang het rijk voor hem alleen.

Het vraagt dus flink wat volharding, moed en uren van stil verzet om los te komen van de mentale dominantie van de denkende geest. De denkende geest, onze kracht en onze gesel. Zo’n 70.000 jaar geleden - het begin van de Cognitieve Revolutie- zijn we verbannen uit de Hof van Eden, sinds we hebben geproefd van de zoete vrucht van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad, de Boom van het Denken.  Een revolutie die ons, de Homo Sapiens, ongetwijfeld heel veel voordelen heeft gebracht. Alleen is vandaag de cognitieve revolutie mede door de al even opdringerige digitale revolutie dermate doorgeschoten dat onze arme geest (de weidse open ruimte waarin het denken zijn theater opvoert) geen rust meer kent en verworden is tot een Hof van Lijden.

In de Nobele Stilte zitten helpt om langzaam los te komen van de greep van de dictator en opnieuw te leren luisteren naar en te vertrouwen in de wijsheid van je lichaam, je emoties, je milde geest. Door zo af en toe stil te staan kunnen we terugkeren uit onze ballingschap en genieten van de rust en de vrijheid van de Hof van Heden.