Gevangen in de toekomst?

The day after tomorrow (Peter Hinsen), Customers the day after tomorrow (Steven Van Belleghem), Wat als we morgen honderd jaar worden? (Dirk Schyvinck) dit zijn enkele van de boeken die mijn marketing vakgenoten de afgelopen maanden hebben geproduceerd. Voeg daar nog bij de fascinatie voor Tomorrowland en je zal misschien begrijpen waarom ik me wat onwennig voel bij dat hitsig uitkijken naar de toekomst.

Goed, beter, best… de trappen van vooruitgang. Zijn we niet te veel gebiologeerd door de best-trap ergens ver weg, waardoor onze hunkerende blik geen oog heeft voor de goed-trap waar we NU op staan? (Tot het noodlot die trap plots onder onze voeten wegrukt.)

Op zo’n momenten ben ik geneigd te denken dat Jean Cocteau wellicht gelijk had toen hij zich afvroeg of de vooruitgang niet een voortschrijdende vergissing is.

Is die eeuwige onrust de tol van de cognitieve revolutie, die volgens Yuval Noah Harari (Sapiens) zo’n 70.000 jaar geleden begon? De dictatoriale dominantie van het denken?

Wanneer maken we ruimte en tijd voor het simpele gewaarzijn van het nu-moment,
zonder meer? Het leven zoals het NU is.

Kijk naar het dierenRIJK, de eendjes aan de vijver, de koeien in de weide en je zal begrijpen wat het mensDOM onderweg verloren is. Lees bijvoorbeeld– naast de bovenvermelde boeken – ook eens de Schaduw van de verlichting, van Eddy Van Tilt.

Samen met de goed-beter-best-trappen zorgen de snel-sneller-snelst-trappen ervoor dat we gewoon geen tijd hebben om de vooruitgang echt te beleven. Want het GOED van vandaag is het BEST van eergisteren. En nu al sloven ze zich in Cupertino en in China uit om overmorgen de (nog) betere opvolger van de iPhone X te produceren. 

Het is een wedstrijd die je niet winnen kan.

 (Bram Vermeulen)