Ik gun mezelf weer een strandvakantie

Een paar minuten stil zitten,
niets doen, niets plannen
gewoon mens zijn,
met gesloten ogen
mijn aandacht vriendelijk begeleiden
weg van de drukke Stad der Gedachten in mijn hoofd,
langzaam afdalen
naar het Ruime Strand van mijn buikademhaling
dobberen op het ritmische rijzen en dalen
de golfslag van mijn levensadem
doelloos aanwezig zijn
heen en weer,
komen en gaan
adem voelen, adem zijn
zacht ‘welkom’ fluisteren tegen elke inademing
en ‘dankuwel’ tegen elke uitademing
meer heb ik niet nodig om mijn lichaam en mijn geest
kort te laten verwijlen in een heilzame oase van rust
midden de drukte van mijn leven.