Stress
Bij stress is het zoals bij de opwarming van de aarde: het
is een langzaam proces waarbij de stress zeer geleidelijk, bijna onmerkbaar, in
mini-doses je lichaam en je geest binnensluipt.
Stress is eerder
zelden een big bang.
Bij een ingrijpende gebeurtenis zoals een plots overlijden,
een levensbedreigende ziekte, een ernstig ongeval, een onverwacht ontslag krijg
je meteen de volle laag in je maag gestompt, met in het kielzog de kans op een
posttraumatisch stresssyndroom. Aangepaste professionele therapie is in zo’n
gevallen wellicht aan te raden. Gelukkig zijn voor de meesten onder ons dergelijke
extreme stresssituaties geen dagelijkse kost.
Voor wie het meemaakt kan ik het boek “Leven aan de zijlijn,
meditaties bij trauma en verlies” van traumapsycholoog Erik De Soir aanraden.
De meerderheid van
onze stress stappelen we ongemerkt op in kleine doses.
Bijvoorbeeld door het onbewuste gevoel van onvrede of na-ijver
bij het bekijken van de vrolijke Facebook of Pinterest berichten van onze vrienden
die schijnbaar meer pret hebben dan wij of bij het zien van de wervelende reclame
op televisie, waarbij de auto’s zich altijd bewegen in een stad zonder verkeer
of op slingerende bergwegen met een adembenemend panorama, terwijl wij net vol
frustratie zijn thuiskomen na alweer een eindeloze file. Idem met de vele
kleine irritaties die gescheiden echtparen ervaren wanneer bijvoorbeeld de
afspraken in verband met de kinderen niet lopen zoals gewenst. Of je
leidinggevende die vandaag weer zo kortaf was. Enzovoort. Je kan het lijstje
ongetwijfeld moeiteloos aanvullen vanuit je eigen ervaring.
Zo ervaren we doorheen
de dag wellicht tientallen op zich banale stressprikkels.
Zoals bij een stalactiet laat elk druppeltje stress een
minuscuul spoor na.
Daarom is het aangeraden om af en toe de tijd te nemen om die stressdruppeltjes te laten verdampen voor ze zich kunnen
nestelen in je systeem of om ze los te weken eens ze er al zitten. En nee, een
halfuur televisie kijken heeft niet dezelfde heilzame effecten als een half uur
meditatie.
De uitdaging met leren mediteren is dat het de enige
menselijke activiteit is waarbij je nergens anders wilt uitkomen dan waar je nu
al bent. Vandaar de weerstand van onze rationele geest. Als we iets doen, dan
doen we dat om iets te bereiken. Bij meditatie staat er geen concreet doel
voorop: geen ontspanning of een gelukzalig gevoel, maar gewoon niet oordelend
aanwezig zijn bij en gewaarzijn van wat we nu ervaren en hoe onze geest omgaat
met die ervaring. ,Jon Kabat-Zinn noemt meditatie: “a radical act of love”. Het is een daad van liefde om je te beschermen
tegen het sluimerend ongenoegen.
Voor de fijne, blije champagne-momenten in het leven is er
een ruim aanbod aan feesten, fuiven en festivals. Als we die feesten, fuiven en
festivals ook gebruiken om te vluchten van onze ongewenste gevoelens, blijven
ze spoken in ons systeem, zelfs als je erin slaagt om ze tijdelijk te verdoven.
Stress ervaar je als er
iets wat je belangrijk vindt op het spel staat.
Door vanuit dit perspectief te kijken word je stress een
bondgenoot die je een bruikbaar signaal aanreikt. Bruikbaar om je af te vragen:
wat staat er hier echt op het spel? Mijn leven, mijn gezondheid, mijn relatie,
mijn inkomen? In veel gevallen is het vooral ons zelfbeeld dat schijnbaar
bedreigd wordt, of ons ideaalbeeld van hoe de wereld zou moeten zijn of had
kunnen zijn.
Je kan dit geestelijk proces niet stoppen. Door momenten van
verstilling en verdieping in te bouwen kan je wel de vaardigheid ontwikkelen om
het proces te observeren en te ontkoppelen. Als je bovendien ook de instroom
van de externe prikkels (sociale media, smartphone, televisie, radio, etc)
beter kan doseren, heb je al een flinke stap gezet om de impact van de
sluipende stress in je leven te verminderen. Voor dat laatste is het werkboekje
“Start to Digital Detox” van Christine
Wittoeck een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten