“Wat als ik die kracht niet heb?”

Deze vraag stelde een deelnemer na afloop van mijn presentatie van het K-Perspektief, waarin ik de inzichten beschrijf die ik cadeau kreeg van 22 leidingevenden die kanker hebben doorstaan. Dat is het fijne aan het geven van een presentatie: de vragen van de deelnemers dagen je uit om je gedachten te verduidelijken of te verdiepen. Tijdens een presentatie kom je weg vanachter de veilige be”schermde” omgeving van je computerscherm en kijk je in de ogen van andere mensen.

Mijn zwakte is dat ik niet altijd adrem een antwoord kan bedenken. In die zin ben  ik meer een kamergeleerde: ik heb de rust van mijn werkkamer nodig om in stilte te luisteren naar de antwoorden die in mij opborrelen. Dit is wat de stilte me influisterde.

In de eerste plaats zou ik voorstellen om de vraag te herformuleren door er twee woorden aan toe te voegen:

“Wat als ik die kracht NOG niet ONTDEKT heb?”

NOG

Het woordje nog duidt op hoop, vertrouwen, perspectief dat het alsnog kan komen. Perspectef is één van de  twee stapstenen naar kracht.

ONTDEKT

Ontdekken geeft aan dat de kracht er al is, maar hij is nog bedekt, ik moet hem nog ont-dekken.  Ontdekken wijst er op dat het een proces is. Een proces vraagt tijd, en tijd vraagt geduld. (Je kunt geen baby hebben in 1 maand door negen vrouwen zwanger te maken.) Hoeveel tijd? Daar is geen zivol antwoord op te geven, niet alleen is elke kanker anders, ook elke mens is anders. Misschien helpt het als je het als een echte ontdekkingstocht, een trektocht, een spannende verrassingsreis bekijkt?

Ruimer kijken

De aard van de vraag doet me vermoeden dat de vraagsteller vast zit in zijn of haar kwetsbaarheid, wat zeer begrijpelijk is. Net het erkennen van je kwetsbaarheid is de eerste stapsteen naar je kacht. Denk aan de woorden van Hennig Mankel: “Je kunt pas moedig zijn als je erkent dat je kwetsbaar (angstig, onzeker) bent.”

Vast zitten in je kwetsbaarheid kan twee zaken betekenen. Ten eerste dat jij je erg focust op wat er NIET meer is, op wat je NIET meer kan. Terwijl, door ruimer te kijken, je kan ontdekken dat er zoveel is wat er WEL nog is, wat je WEL nog kan. John Kabat-Zinn, de grondlegger van mindfulness in de medische wereld zei aan zijn deelnemers (meestal mensen met een chronsche aandoening): “Als jij nog zelfstandig kan ademen is er meer goed dan slecht in je lichaam.”

Ten tweede kan vastzitten in je kwetsbaaheid betekenen dat je misschien vast zit aan het verhaal dat jij jezelf daarbij vertelt. Een verhaal in de stijl van: dit zou toch niet mogen, dit is niet eerlijk, dit komt nooit meer goed…

Als je je kwetsbaarheid kan leren zien (het is een proces, weet je nog?) los van het verhaal open je de weg naar aanvaarding. Niet in de zin van fatalisme of berusting, maar in het erkennen van de naakte werkelijkheid, zonder dramatiek. Dan zal je zien dat het durven delen van je kwetsbaarheid (angst, onzekerheid) een eerste prille vorm van kracht inhoudt.

Ik wens het je toe. Maar wees vooral mild en geduldig met je voor jezelf.