Wat is je meest kwetsbare orgaan?

Zijn het je ogen?
In productiebedrijven worden deze parels van de ziel beschermd met een veiligheidsbril.

Zijn het je oren?
Dankzij ministeriële decreten wordt het bombardement aan schadelijke decibels op onze trommelvliezen redelijk beperkt.

Zijn het je vingers of handen?
Volgens de oude café mop van de schrijnwerker die één vinger opsteekt om drie pintjes te bestellen alvast wel.

Zijn het je voeten en benen?
Je kan toch niet naast de verminkingen kijken die laffe landmijnen nog elke dag aanrichten?

Allemaal kwetsbare organen die we gelukkig nog redelijk kunnen beschermen. Er is echter een orgaan dat nog kwetsbaarder is en dat zeer moeilijk te beschermen is: je brein.

Het menselijke brein is bijzonder lichtgelovig. 

In zijn angstige zoektocht om houvast en zekerheid te vinden in deze immer complexere wereld klampt het zich vast aan de meest simpele illusies. Zo zag ik deze week in “Iedereen beroemd” het ontroerend getuigenis van een meisje dat een ring van haar moeder koesterde omdat ze op die manier haar moeder dicht bij haar had en met haar contact kon houden. 

Mooi hoe een simpele ring troost en steun kan bieden. 

Maar het is niet exact dezelfde breinfunctie die het mogelijk maakt dat jonge, gebaarde mannen met kalasnjikovs onder het roepen van Allah Akbar een barbaarse slachtpartij aanrichten in de bars, straten en concertzalen van Parijs?

De bijzondere lichtgelovigheid van de mens is soms ontroerend, soms troostend maar jammer genoeg soms ook moorddadig. Ik ben niet altijd akkoord met Richard Dawkins, maar ik kan hem wel volgen wanneer hij zegt dat we omwille van politieke correctheid verplicht worden om respect te hebben voor de grootste dwaasheden, zolang die verkocht worden onder de naam religie. Terwijl de originele (latijnse) betekenis van het woord religare doelt op het verbinden (het franse relier).

Het hoopvolle inzicht in al die radeloosheid is dat dit kwetsbare brein ook ons meest krachtige orgaan is: bron van liefde en verbondenheid. 

We hebben nood aan meer religare (verbondenheid) en aan minder godsdienst.

Godsdienst is het dienen van een hardvochtig, gewelddadig, onzichtbaar en bijgevolg bijzonder discutabel sujet. Is een vader die tegen zijn kinderen zegt: ik heb je gemaakt om mij te dienen en te eren geen toonbeeld van arrogantie en ijdelheid?