Ben ik echt de enige die dit absurd vindt?

Afgelopen zondag: een zonovergoten schoolpleintje met in het midden een heus podium overspannen met een stijlvol zeil. Rondom tafeltjes met trotse ouders en nog trotsere grootouders, in het heerlijke lommer van de bomen. Het is bijna een idyllisch tafereel, dit schoolfeestje aan de rand van Gent, ware het niet voor (wat volgt mag je met luide, krijsende stem lezen) HET AFSCHUWELIJKE, PIJNLIJKE LAWAAI VAN DE BOENKEBOENKE MUZIEK DIE WEERKLINKT UIT DE OVERSIZED GELUIDSBOXEN. De dj (duivelse jenner?) is duidelijk in zijn sas.

Onmogelijk om een deftig gesprek te voeren. Misschien is dat de bedoeling?

Ik heb een sterk vermoeden dat op alle geluidstafels ter wereld de volumeknop vastgeroest staat op MAX. Of minstens dat ze op elke dj school leren dat kwaliteit gelijk staat met decibels kwantiteit.

De oplossing?

Eerder dan het geluid wat zachter te zetten, worden de mensen aangemoedigd om oordopjes te dragen. (Je krijgt ze zelfs gratis bij je lijfblad Humo.)

Oordopjes? Je oren afsluiten om muziek te beluisteren? 

Is dat niet even absurd als je uurwerk stilzetten om tijd te sparen? 

Is dit niet symptomatisch voor de cultuur van deze tijd, dat we de problemen niet in de kern aanpakken, maar zoveel mogelijk de oude gewoontes behouden door te rommelen in de marge. Teveel auto’s? Zeker niet de fiscaal vriendelijke bedrijfsauto’s aanpakken, wel extra rijvakken op de snelwegen.

Ben ik echt de enige die dit allemaal nogal absurd vindt?

Is dit niet de wereld op zijn kop?

Hebben wij echt zo’n schrik van stilte, of van stillere muziek? Geloven we wij echt, zoals onze verre voorouders, dat we de boze geesten kunnen verjagen door lawaai te maken?

Met gehoorbeschadiging tot gevolg. Maar geen nood: want de Heilige Technologie kan ons helpen met gehoorapparaten en -voor de ergste gevallen- een implantaat.

Hoe heilzaam -dat wil zeggen: helend, heel makend- is het om af en toe de stilte op te zoeken. Misschien kan je met onderstaande luisteroefening zelf even de rijkdom van het luisteren ervaren. Het duurt amper drie minuutjes. In concert termen: het is een korte dj set. Het helpt als je een ruimte kan opzoeken (desnoods het toilet of je auto in de parkeergarage), waar je de komende drie minuten niet gestoord zal worden.

Laat toe dat je ogen sluiten.

Dat maakt het gemakkelijker om je te focussen op geluiden. Van de ruim 11 miljoen bits aan informatie die onze zintuigen opvangen, komen bijna 10 miljoen bits van onze ogen.

Breng je aandacht naar wat je nu hoort.

Ik nodig je uit om in drie stappen wat je hoort te onderzoeken.

Stap 1: bekijk de auditieve kwaliteit van wat je hoort: gebrom, gefluit, stemmen, gezoem, zacht of luid, scherp of dof, toenemend of afnemend? Geef gedurende één minuut je volle aandacht aan het het horen van deze kwaliteiten

Stap 2: welke gedachten of gevoelens borrelen er op in de slipstream van deze geluiden: aangenaam of onaangenaam, storend of neutraal? Welke associaties: een bus, een vogel, een vrachtwagen? Misschien herinnert het horen van een auto je eraan dat jij vandaag met je auto naar de garage moet? Misschien roept het horen van een stem een emotie op die jij voelt tegenover de persoon bij wie die stem hoort? Geef gedurende één minuut je volle aandacht aan de stroom van gedachten en emoties. En als er geen gedachten of emoties zijn, geef dan je aandacht aan de blanke stilte.

Stap 3 vraagt iets meer concentratie: probeer je bewust te zijn van de ruimte waardoorheen de geluidsgolven zich bewegen, het veld (of de ether, zo je wilt) die het geluid draagt; die het mogelijk maakt dat het geluid van de bron tot bij jou komt, het veld dat je verbindt met de geluidsbron. Kijk nu hoe dit veld zich eindeloos ver uitstrekt voor jou, achter jou boven jou en aan de zijkanten. Schenk gedurende één minuut je aandacht aan hoe jij hier zit in dit immense veld, hoe jij die immense ruimte ervaart.

Zo mooi, zo rijk, zo verrassend kan aandachtsvol luisteren zijn.