Riviermensen meanderen en kronkelen door het
landschap, soms snel en woelig, soms traag en sloom al naargelang het landschap
dat zich aandient. Bij haar vertrek kent de rivier noch haar pad, noch haar eindpunt.
Haar doel is het ontdekken, bewonderen en bevloeien van het landschap: voedsel
voor het riet, de bomen en het gras, rustplaats voor de eendjes, broedplaats
voor de vissen en de kikkers, lavend water voor mens en dier. De rivier deelt
haar levende water met de wereld.
Kanaalmensen stoten ongeduldig rechtdoor, in
oevers van beton, volgens een nauwkeurig uitgekiend plan, met slechts een doel:
de weg naar het einddoel korter maken. Snel en zonder omwegen. Obstakels in het
landschap worden afgegraven, desnoods verpulverd met dynamiet. Het landschap is
een werktuig in dienst van de weg.
Soms zijn er momenten waarop riviermensen blij
zijn dat ze kanaalmensen ontmoeten omdat de situatie op dat moment een
daadkrachtige, doelgerichte ingreep vereist. Soms zijn er momenten waarop
kanaalmensen blij zijn dat ze even kunnen mee meanderen met de riviermensen om in
vrede en rust door het landschap te drijven.
Hoedanook: door beiden vloeit hetzelfde water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten