Ik heb in mijn leven al veel leermeesters ontmoet.

Er zijn de leermeters die mijn professionele groei hebben beïnvloed en zij die mijn persoonlijke groei hebben beïnvloed. Hoewel er niet echt een duidelijke scheidingslijn is tussen de beide groepen.

Passie voor economie
Gaston Froment, mijn leraar economie in de humaniora, heeft mijn interesse gewekt voor economie. Ik vond het verhelderend te beseffen dat de economische kringloop bepalend is voor de armoede of rijkdom van een land en zijn inwoners. Vooral het pleidooi van de Nederlandse Nobelprijswinnaar economie, prof. Jan Tinbergen en zijn Rechtvaardige Internationale Orde sprak mij bijzonder aan. Ik droomde van een loopbaan als ontwikkelingshelper;

Mijn leraar muziek en turnen, broeder Flor, maakte me via de Bouworde bewust dat het werken aan een rechtvaardige wereld begint in je eigen omgeving. Op woensdag- en zaterdagnamiddag was ik actief met de Tele-Bouworde, in de Gentse achterbuurten. In de vakanties deden we bouwkampen in België, Duitsland en Joegoslavië.

Passie voor marketing
Later kwamen dan prof.dr. Jos Van Acker en prof.dr. Jacques de Rijcke in mijn leven. Zij wakkerden mijn interesse aan voor marketing en in het bijzonder de psychologie van het consumentengedrag. Zij boden me een job als wetenschappelijk medewerker, waardoor ik niet alleen een post-graduaat in de marketing kon halen, ik kon me ook verder verdiepen in de non-profit marketing.

Via de non-profit marketing kwam ik bij Test-Aankoop terecht. Daar kreeg ik een ruim budget om me verder te bekwamen. Zo ontdekte ik Siegfried Vögele tijdens het Internationaal Direct Marketing Symposium in Montreux. Zijn tweedaagse Dialoog Marketing workshop was een bestseller van Helsinki tot Milaan. In 1986 startten we met enkele vrienden de Vlaamse Direct Marketing Vereniging. Als kersverse vereniging, zonder financiële middelen, namen we het risico om de workshop met Siegfried Vögele (die toen 12.000 Sfr vroeg, later werd dat 20.000 Sfr)) te organiseren in Genval. Een schot in de roos. Met de opbrengsten konden we de DM vereniging verder uitbouwen en Ad Van Poppel inhuren om een eigen DM magazine te starten (InDirect).

Passie voor direct marketing
In 1988 besliste ik om mijn job in het reclamebureau BBDO Direct vaarwel te zeggen om in de voetsporen te treden van Siegfried. Ik kreeg de kans om hem te filmen en te observeren tijdens zijn meer uitvoerige workshops in Duitsland.  Het Direct Marketing Know-How Institute (DMKI) was geboren. Mijn Nederlanse collega Rob Woelinga startte, eveneens onder invloed van Siegfried, het Instituut voor Direct Marketing Kennis (IDMK) in Nederland.

Siegfried nodigde me ook uit om gastcollege's te geven in zijn programma's aan de Maximilian universiteit en de Bayerische Akademie der Werbung in München. Toen Siegfried in 1996 stopte met zijn openbare seminars nam ik het van hem over in Belgi e. In Duitsland verkocht Siegfried zijn naam en knowhow aan Deutsche Post. Het Siegfried Vögele Institut (SVI) is ondergebracht in de statige gebouwen van een voormalig privé-sanatorium in het residentiële Köningstein, vlakbij Frankfurt. Ik was er enkele keren op bezoek. Het is een prestige project waar Deutsche Post ongetwijfeld flink wat centen aan toelegt. Deutsche Post gebruikt het SVI niet alleen als een merknaam om opleidingen te verkopen, het is ook een onderzoekscentrum om de positie van het medium direct mail in de marketing communicatiemix te verdedigen én indirect een prospectiekanaal.

Einde van een tijdperk
Op 18 maart is Siegfried overleden in een ziekenhuis in München, aan de complicaties van een hersentrombose. Hij was 82 jaar. Zijn dood markeert het einde van een tijdperk voor veel "klassieke" direct marketeers. Hoewel de principes van zijn Dialoog Methode ook nu nog toepasbaar zijn op de online media. Vorige week nog, in de workshop over webconversie hoorde ik Karl Gillis tientallen praktische tips geven die voor een Vögele-adept zeer vertrouwd in de oren klinken.

De kracht van Siegfried was zijn scherpe, analytische geest, zijn grote pedagogische talent en zijn sluw zakelijk inzicht. Hij behield altijd een zekere afstand met zijn cursisten, wat zijn imago als "verheven professor" versterkte.
In zijn streven naar precisie en perfectie was hij in de dagelijkse omgang soms zeer streng en veeleisend. Maar is dat niet een kenmerk van alle grootmeesters, of ze nu Toon Hermans of Steve Jobs heten?

Het strikjes moment

Ik vind het fijn om net voor het slapengaan even kort mijn dag te overlopen om op zoek te gaan naar de kleine, schijnbaar banale dingen waar ik dankbaar voor ben. Die momenten herbeleef ik dan even in mijn verbeelding. Ik stop ze vervolgens in een kleurrijk geschenkdoosje (soms rood, soms geel) dat ik afsluit met een dankbaarheidsstrik.

Gisteren was dat bijvoorbeeld het beeld van onze kleindochter Sookie (2,5 jaar) die met haar speelgoed telefoon een imaginair gesprek voert met haar mama. Met een ernstig  gezicht  luistert ze naar en praat ze met een stem aan de andere kant van de lijn die er niet is. De kracht van de kinderlijke fantasie. Het lijkt net echt.
Ik geef toe: de momenten met de kleinkinderen zijn (meestal) dankbaarheidshoogdagen. Maar ook op een doorsnee dag  is de vluchtige kus van mijn vrouw bij het ontwaken iets waar ik 's avonds met dankbaarheid aan terug denk.

Om mij er aan deze waardevolle oefening te herinneren heb ik op mijn nachtkastje een klein geschenkdoosje met strik gezet.

Natuurlijk zijn er van die dagen waarop de dankbaarheidsmomenten ondergesneeuwd worden door tegenslag, pech of verdriet. Toch heb ik geleerd dat, als ik blijf graven en zoeken, met de moed van een Sint-Bernard hond, er onder de sneeuw altijd iets te vinden is waar ik dankbaar voor ben. Al was het maar het feit dat ik nog de helderheid van geest heb om bewust te zoeken. Want met de verdoofde Alzheimerblik van mijn moeder is zelfs dat zoeken niet meer mogelijk.