Meditatie is voor mij in contact komen met wie IK ben.
Bij het stilzitten kom ik meestal eerst in contact met mijn eerste IK: mijn biologische dimensie: het gewaarzijn van mijn ademhaling, mijn zittend lichaam, de drukpunten van mijn voeten en mijn zitvlak, mijn hartslag, het contact van mijn huid met de warme of koele lucht... Daarna volgt al snel (en bijna onvermijdelijk) het contact met mijn tweede IK: mijn psychologische dimensie: mijn herinneringen, verlangens, twijfels, angsten, vreugdes, onrust…
En dan opent zich bijna spontaan de derde dimensie van mijn IK: het ervaren van de wisselwerking tussen de biologische en de psychologische dimensie vanuit een ruimer bewustzijnsperspectief.
Deze laatste dimensie laat zich moeilijk in woorden vatten, het is zuiver gewaarZIJN: ruim, openhartig, veranderlijk, ontvankelijk…
Hoe meer ik oefen hoe meer ik er blijkbaar in slaag om tijdens mijn doordeweekse bezigheden in contact te komen met deze drie dimensies van mijn IK. Dit ervaar ik als een verrijking van mijn leven.
