Op youtube ontdekte ik per toeval een Q&A sessie met John Cleese in theater Caré, Amsterdam. (Gebruik de zoekwoorden: John Cleese & College Tour). Twee van de inzichten die hij deelde met de toehoorders wil ik op mijn beurt met jou delen.
De bron van creativiteit
Creativiteit komt altijd uit het onderbewustzijn. Als het enkel een zaak was van ratio en logisch denken zouden toch meer mensen creatief zijn? Creativiteit laat zich niet forceren. De voornaamste voorwaarde is rust en tijd. En dat is net het probleem in onze huidige samenleving: we zijn continu bezig, worden continu onderbroken en hebben geen tijd om de geest tot rust te laten komen. Onder meer meditatie kan voor de broodnodige rust en ruimte kunnen zorgen.
Deze week nog zag ik een mooi voorbeeld van de impact van rust en ruimte op onze geest. Een vriend van mij zit nu voor de tweede keer in amper een jaar tijd voor enkele weken in totale quarantaine in het ziekenhuis voor de behandeling van een resistente leukemie. Vorig jaar was er nog even hoop na de beenmergtransplantatie, maar nu zijn de witte bloedcellen weer zwaar in de minderheid en begint het proces van voor af aan.
Tot zijn eigen verbazing, schreef hij in een moment van angst en verwarring, de volgende tekst, zo rijk aan betekenis. Om te lezen en te herlezen.
als het plan weg is
of evengoed,
door te veel lijnen
voor mij onleesbaar is geworden,
als het spoor bijster is
of evengoed,
me door te veel sporen
meer verwart dan leidt,
dan
vult het reservoir van hoop
dat door het plan van de doener zou worden gevoed
zich met angsten, veel in getal.
dan verwordt de droom
die werkelijk een droom geweest was
tot iets met vreemde bezoekers die aanbellen in de nacht
gelukkig is er taal
ik gooi mijn vraagtekens uit,
de krul haakt zich om de bakens.
ik word gehoord,
méér mag ik niet verwachten.
Een bewijs dat Cleese gelijk heeft, niet? Alleen jammer dat we vaak ernstig ziek moeten worden om de zin van rust en tijd te waarderen.
Het toeval
Op de vraag of hij nog een laatste levensles had voor zijn toehoorders zei Cleese dat hij pas de laatste jaren is gaan beseffen hoe belangijk het toeval is voor ons succes. Als je succesvol bent is dat niet enkel je eigen verdienste. Het enige wat je kan doen is volharden in de hoop dat het toeval je ooit zal helpen.
Dat sluit aan bij de overtuiging van mijn vriend prof. Marc Buelens die vrij cynisch kijkt naar de vele boeken over de “geheimen van succesvollde mensen”, precies omdat in die verhalen het belang van het toeval onderschat wordt en het eigen aandeel overschat. Succes is volgens Marc het resulaat van talent maal volharden maal toeval maal de lance factor. Die laatse factor heeft hij er pas na de ontmaksering van Lance Armstrong aan toegevoegd. Daarmee wil hij aanduiden dat bij bijzonder succesvolle mensen soms ook “bedrog” meespeelt. Ligt het aan mij dat ik hierbij onbewust de naam Donald Trump zie opduiken?
