A cosmic expedition not on TripAdvisor

This morning, before starting up my computer, I granted myself a 20 minutes break to just "be here", without doing anything, without using any special technique except for seeing and feeling what is here now, with an open, nonjudgmental mind. Curious to see what I would discover.

What followed was a kind of a cosmic expedition: the first thing that came into the field of my awareness was my body; feeling the sitting body: feet on the floor, buttocks on the chair, back touching the backrest, hands on my lap, the rhythm of my breath, the coolness of the air on my skin. It saw the image of the planet body orbiting in the spacious field of awareness. (Originally I wrote "in the field of my awareness", but then I am not so sure if the awareness really is mine, so I gave up the word "mine". Which gave me the insight that much of my suffering would dissolve if I more often gave up the words I, me mine - nice song from George Harrison, by the way. )

In the second orbital I saw the planet of sounds: the cars in the street, the rain on the window, the wind in the trees outside my office.

In the third orbital I saw the planet of emotions: mainly the sadness for my poor old mother, suffering from Alzheimer. She is like a Zombie: no memories of the past (she does not know who I am), no hopes for the future. She lost all awareness of time and space. You are nowhere if you are only now here. Then came the next emotion of gratitude for what my mother has been for me, but also gratitude because I am aware that I am aware, even if this awareness brings me sadness.

in the forth orbital was the planet of thoughts: the plans for today, the idea that I would write this text.

The fourth orbital was the tangible outside world: the room, the building, the street, the cars, the people.

The fifth and final orbital in my field of awareness was the intangible outside world: the joy, hope and suffering of the many, many fellow human beings on this planet. First those I will meet today. But also those I won't see today, who don't have a comfortable house like me, who can't start their day with a healthy meal... The pain and sadness of the millions of football fans in Brasil who made their hopes dependent on the succes of others. How often did I put my happiness in the hands of others?

I concluded this expedition with the intention to maintain this field of open, compassionate awareness during the rest of the day. I will let you know tomorrow how well I succeeded.

Traveling in the field of open awareness: you won't find it on TripAdvisor, but I do recommend you to try it. It is fast, cheap, environmental friendly, you don't need to cue and it just takes 20 minutes to discover a fascinating cosmic world.

With love, from me to you,

Erik

SLOW'en met een glas Cava

In mijn boek "Meer SLOW, minder stress" en op de bijhorende website "'www.meerslow.be" vind je verschillende formele oefeningen om te leren SLOW'en.

Doorheen de dag zijn er echter verschillende momenten waarop je op een meer informele wijze kan leren SLOW'en. Dat kan best plezant zijn. Bijvoorbeeld bij het nuttigen van een glas cava of -als je een ruimer budget hebt- champagne ;-).

De kern van de oefening
De oefening is bedoeld om te leren kijken naar wat  je zintuigen (ogen, oren, neus, mond, handen) echt waarnemen en daarbij opmerken hoe je denkende geest het niet kan laten om zich (vaak ongemerkt) met dit proces van waarnemen te bemoeien door allerlei oordelen te uiten.

SLOW'en is leren je aandacht bewust aan te sturen  en met mildheid  je oordelende geest te observeren, waarbij jij aan de verleiding weerstaat om je op sleeptouw te laten nemen door die denkende geest. In het ontdekken van die mentale ruimte tussen het denken/voelen en het waarnemen ligt je vrijheid en je kracht om te groeien.

Met al je zintuigen
Je kan beginnen met de tastzin te oefenen. Sluit even je ogen. Hoe voelt het glas in je hand? Warm? Koud? Stevig? Glad? Vochtig?

Open nu je ogen en bekijk de vorm van het glas: het gladde oppervlak, de subtiele rondingen, de transparante glaswand.

Bekijk nu de kleur van het drankje: het spel van het licht in het glas. Merk op hoe de kleurschakering subtiel verandert als jij het glas tegen het licht houdt.

Merk vooral op dat er een onophoudelijke bron is van bubbels. Zo is het ook in je geest. Er borrelen voortdurend gedachten en gevoelens in je op. Je kan die gedachtenstroom net zo min controleren als de bubbels in de cava. Je kan wel leren om dit proces van op een zekere afstand te aanschouwen. Dan zal je opmerken dat alle bubbels -net als je gedachten- komen en spontaan weer verdwijnen. Je hoeft niet koortsachtig te proberen om elke bubbel te volgen. Dat is uitputtend en zinloos.

Je kan nu ook het glas even tegen je oor houden. Misschien kan jij de bubbels wel horen?
Vind jij het een belachelijke gedachte  om te luisteren naar een glas cava? Prima. Luister dan niet, maar kijk even naar dat gevoel van "belachelijkheid": waar voel jij dat het sterkst, waar komt dat vandaan?

We naderen stilaan het ultieme moment (dank jezelf alvast voor je geduld): je brengt nu het glas langzaam naar je neus en je observeert welke geuren je neus opvangt: frisheid, de geur van bloemen, vruchten...?  Voel hoe je mond verlangt naar het proeven. Blijf enkele tellen bij dat gevoel van verlangen: waar uit zich dat het sterkst in je lichaam? Komen je speekselklieren al in actie? Voel hoe je mond zich klaar maakt om het eerste slokje te ontvangen.

Voel hoe het koele glas je lippen raakt, hoe de parelende drank de binnenkant van je mond en je tong beroert. Welke smaken neem jij waar? Heb jij meteen doorgeslikt of heb je het drankje nog even in je mond laten verwijlen? Heb jij het gevoel versterkt door zachtjes wat lucht naar binnen te zuigen via een spleetje tussen je lippen?

Hoe voelt het als het zalige vocht door je slokdarm verdwijnt en deel wordt van je lichaam?

Deze oefening vertoont heel wat gelijkenissen met de manier waarop een sommelier een glas wijn of cava proeft. Het voornaamste verschil zit in het feit dat de sommelier het doet om te oordelen terwijl wij dit doen om net dat oordelen waar te nemen zonder er aan vast te zitten.

Geniet SLOW'end van de zomer.